Από τον Ανδρέα Ζουρδό, Διαιτολόγο διατροφολόγο
Μαζικές διατροφικές κατευθύνσεις : Σε αντίθεση με τις έρευνες
Τα τελευταία 30 χρόνια οι δυτικές κοινωνίες συμβαδίζουν κάτω από τις ίδιες διατροφικές νόρμες. Η παγκοσμιοποίηση και η χρήση κοινών οδηγιών δεν είναι κάτι μεμπτό αν γίνεται βάσει τεκμηρίωσης. Το πρόβλημα εγείρεται όταν τα δεδομένα δεν συμβαδίζουν με τα συμπεράσματα. Αυτό το πρόβλημα εντόπισε και η ερευνητική ομάδα της Adele Hite στην επίσημη ντιρεκτίβα από την Επιτροπή Διατροφικών Οδηγιών των Η.Π.Α. Αν και η έρευνα αναφέρεται σε μία χώρα (Η.Π.Α), η κριτική της ομάδας της Hite θα έπρεπε σίγουρα να διαδοθεί σε όλους όσους ενδιαφέρονται για ποιοτικές διατροφικές πληροφορίες . Στο απόσπασμα της έρευνας αναφέρεται συνοπτικά πως : ” Οι ανησυχίες που υπήρξαν με τις πρώτες διατροφικές οδηγίες προς το κοινό εξακολουθούν να εγείρονται σήμερα. Οι πρωταρχικοί Διατροφικοί Στόχοι (1977) που πρότειναν αύξηση της πρόσληψης υδατανθράκων, μείωση του διαιτητικού λίπους, του κορεσμένου λίπους, της χοληστερόλης, και μείωση της κατανάλωσης αλατιού και συνεχίζουν να ισχύουν από την Αναφορά της Επιτροπής Διατροφικών Οδηγιών το 2010. Σημαντικές πτυχές αυτών των οδηγιών παραμένουν αναπόδεικτες, όμως αυτές οι κατευθύνσεις εξακολουθούν να ισχύουν ακόμα και όταν οι παχύσαρκοι και οι υπέρβαροι αυξάνονται. Παρ’ ότι θα έπρεπε να διαθέτει μία μεθοδολογία βασισμένη σε αποδείξεις, η Αναφορά της Επιτροπής παρουσιάζει επανειλημμένα σημαντικές αδυναμίες , μεταξύ των οποίων και την χρήση ανεπαρκούς σχετικής βιβλιογραφίας, λαθεμένη χρήση ή παρερμηνεία της σχετικής βιβλιογραφίας, φτάνοντας σε συμπεράσματα ή/και καταλήγοντας σε οδηγίες που δεν αντανακλούν την ανεπάρκεια ή τα αντικρουόμενα στοιχεία της διαθέσιμης βιβλιογραφίας. Μία αντικειμενική εξέταση των στοιχείων δεν δίνει λαβή για μία αρνητική στάση απέναντι στις δίαιτες χαμηλού-υδατάνθρακα. Η Αναφορά δεν προσφέρει επαρκή στοιχεία που να δείχνουν ότι η αυξημένη κατανάλωση προϊόντων ολικής αλέσεως, προϊόντων πλούσια σε ίνες, μαζί με την μείωση στο κορεσμένο λίπος, στο αλάτι, και στην ζωική πρωτεΐνη θα οδηγήσει σε θετικά αποτελέσματα από πλευράς υγείας. Η έλλειψη αποδείξεων μειώνει την αξία των προτεινόμενων οδηγιών στους καταναλωτές σαν βάση για μία πολιτική δημόσιας υγεία. Είναι ώρα να επανεξετάσουμε πώς οι διαιτητικές οδηγίες δημιουργούνται και να αναρωτηθούμε αν η παρούσα διαδικασία ταιριάζει στις ανάγκες μας.”
Βιβλιογραφία
Adele H. Hite M.A.T. , Richard David Feinman Ph.D., Gabriel E. Guzman Ph.D. Morton Satin M.Sc., Pamela A. Schoenfeld R.D. , Richard J. Wood Ph.D.(2010). In the face of contradictory evidence: Report of the Dietary Guidelines for Americans Committee. Nutrition. 915-924.
Διαβάστε επίσης
Βούτυρα κατά της χοληστερίνης: Η αλήθεια πίσω από τις διαφημίσεις
[/fusion_builder_column][/fusion_builder_row][/fusion_builder_container]
Συγχαρητήρα Αντρεαι! Επίκαιρο το άρθρο και παλι!
Ωστόσο θα ήθελα να σχολιάσω σχετικά με τη ζωική πρωτείνη. Σίγουρα το κρέας αυτο καθ’ εαυτό δεν έιναι βλαβερό. Αλλά τι γίνεται με την εκτροφή των ζώων που τα σκλαβώνουν και αυτά τρελαίνονται; π.χ. κότες, αγελάδες… Δεν είναι αυτό ένας αρκετά ισχυρός λόγος ώστε η κοινωνία να διατηρεί τις επιφυλάξεις της απέναντι στη ζωική πρωτείνη;
Σπύρο ευχαριστώ. Οι συνθήκες εκτροφής των ζωών δεν είναι πάντα οι καλύτερες , το ξέρουμε όλοι αυτό, όμως αν κάποιος έχει ηθικές ενστάσεις σε αυτό το θέμα πρέπει να το διαχωρίσει από την ταμπέλα “ζωική πρωτεΐνη” .Και αυτό γιατί δεν έχει να κάνει με τοξικότητα αλλά με μία αντίληψη για ένα θέμα που αφορά την συμπεριφορά των ανθρώπων προς τα ζώα. Οπότε μπορεί κάποιος διαλέγει να μην φάει κρέας επειδή το αντιλαμβάνεται ως φόνο ή κάτι σχετικό, απόλυτα σεβαστή στάση ζωής. Από την άλλη αυτό που γίνεται σχεδόν πάντα σε μία τέτοια περίπτωση είναι αυτό που δεν είναι ηθικά σωστό για αυτόν τον άνθρωπο να γίνεται με ένα μεγάλο λογικό άλμα ανθυγιεινό από χημικής βάσης.