Οι αφλατοξίνες,η στρυχνίνη, η ρικίνη είναι όλα φυσικά δηλητήρια. Η πατάτα, ένα πολύ διαδεδομένο τρόφιμο περιέχει λιποδιαλυτές νευροτοξίνες (1 ) που μπορούν να ανιχνευθούν στο αίμα όλων όσων τρώνε πατάτες – οι νευροτοξίνες αυτές έχουν φανεί ότι προκαλούν τερατογενέσεις σε τρωκτικά(2). Σημαίνει αυτό ότι δεν πρέπει να τρώμε πατάτες; Όχι, γιατί σημασία έχει η δόση που λαμβάνουμε τις νευροτοξίνες της πατάτας, αν δεν πάσχουμε από κάποια σπάνια διατροφική διαταραχή και τρώμε πατάτες ασταμάτητα η πατάτα είναι απόλυτα ασφαλής τροφή.  Ενδεικτικά ο μέσος όρος πρόσληψης  εντομοκτόνων φυσικής προέλευσης (παράγονται φυσικά από τα φυτά) στην τυπική Αμερικανική διατροφή είναι στο 1,5 γραμμάριο ημερησίως και είναι μεγαλύτερη ποσότητα από τα συνθετικά εντομοκτόνα(2).Στις χορτοφαγικές δίαιτες η πρόσληψη φυσικών φυτοφαρμάκων είναι ακόμα μεγαλύτερη( 2).

Τι λένε τα επιστημονικά δεδομένα; 99.9% των φυτοφαρμάκων είναι φυσικές ουσίες.

Τι λένε τα επιστημονικά δεδομένα; 99.9% των φυτοφαρμάκων είναι φυσικές ουσίες.

Αν μία ουσία είναι συνθετική, επεξεργασμένη από τον άνθρωπο ή αλλιώς “ανθρωπογενής” δεν σημαίνει ότι είναι βλαπτική. Τρανό παράδειγμα τα περίφημα Ε που προστίθενται στις τροφές μας για να τις προφυλάξουν από επιμολύνσεις και από το να σαπίσουν. Πόσοι ξέρουν ότι μερικά από τα Ε  είναι βιταμίνες, π.χ. το Ε-101 είναι η ριβοφλαβίνη, το Ε-300 η βιταμίνη C, το Ε-307  η βιταμίνη Ε. Σε αντίθεση με ότι πιστεύει η κοινή γνώμη “συνθετικό” ή “ανθρωπογενές” δεν σημαίνει βλαπτικό. Το μη-επεξεργασμένο νερό είναι η μεγαλύτερη αιτία θανάτου παγκοσμίως – αν και η διατύπωση πως η φτώχεια είναι η μεγαλύτερη αιτία θανάτου είναι και αυτή αληθής.Όπως και να έχει, είναι γεγονός ότι κάθε μέρα περί τα 4400 παιδιά πεθαίνουν επειδή το νερό που ήπιαν ήταν φυσικό και δεν είχε επεξεργαστεί από τον άνθρωπο(3).   Αν οι συνθετικές ενώσεις ήταν βλαπτικές και οι φυσικές ασφαλείς η επιστήμη της τοξικολογίας δεν θα είχε κανένα λόγο ύπαρξης, αντί αυτής θα υπήρχαν 2 μεγάλοι κατάλογοι, ένας με τις φυσικές και ένας με τις συνθετικές ουσίες.

Βιβλιογραφία

1. Gold, L. S., Slone, T. H., and Ames, B. N. (1997). Prioritization of possible carcinogenic
hazards in food. In Food Chemical Risk Analysis (D. R. Tennant, ed., pp. 267-295. Chapman
and Hall, London.

2. Ames, B. N., Profet, M., and Gold, L. S. (1990). Dietary pesticides (99.99% all natural). Proc.
Natl. Acad. Sci. USA 87, 7777-7781.

3. The Global Water Crisis. www.un.org/works/sub2.asp?lang=en&s=19  (accessed August 2,2010)

4. Dangour, et al. (2009). Nutritional Quality of Organic Foods: a systematic review. American Journal of Clinical Nutrition. Vol. 90, No. 3, 680-685. doi:10.3945/ajcn.2009.28041.