Από τον Ανδρέα Ζουρδό, Διαιτολόγο διατροφολόγο 

Με αφορμή την 28η Οκτωβρίου και την σχετική εμπλοκή
της Ελλάδας στον Β’ Παγκόσμιο  Πόλεμο, αφιερώνω αυτό το post στην κριτική ενός εξαιρετικού βιβλίου. Το βιβλίο είναι της Βιολέττας Χιονίδου, επίκουρης Καθηγήτριας σύγχρονης Ιστορίας στο Newcastle University, και έχει τίτλο “Λιμός και Θάνατος στην Κατοχική Ελλάδα, 1941-44”.   Έχοντας γεννηθεί σχεδόν 40 χρόνια μετά από αυτήν την δύσκολη εποχή , έχω μόνο αυτήν την ηχώ της διατροφικής στέρησης και αυτό το βιβλίο μου κέντρισε αμέσως το ενδιαφέρον.

Είναι ασφαλές να πούμε πως πολλές ανασκοπήσεις της περιόδου απλά  κοιτούν να εξωθήσουν τον αναγνώστη (ή τον θεατή)  στο να φορτιστεί συναισθηματικά χωρίς να δίνουν ιδιαίτερο βάρος στα  πραγματικά γεγονότα. Η συγγραφέας κάνει ακριβώς το αντίθετο. Μέσα από μία ενδελεχή ανάλυση των καταστάσεων δείχνει πως η τροφή έγινε μέσο χειραγώγησης από όλες τις εμπλεκόμενες πλευρές.Ακόμα και αυτές που η μεγάλη πλειοψηφία του κόσμου θεωρεί αθώες, όπως η ελληνική και η βρετανική. Εκτός αυτού εξετάζονται οι κοινωνικές συνέπειες της διατροφικής κρίσης, ποια επαγγέλματα επλήγησαν περισσότερο, σε ποιες περιοχές και κάτω από ποιες συνθήκες. Ενδεικτικά, πρόκειται για το πρώτο βιβλίο που εξετάζει τα αρχεία του Διεθνούς Κομιτάτου του Ερυθρού Σταυρού. Τέλος, η ανάλυση που κάνει περί των αιτίων της θνησιμότητας στον ελληνικό λιμό (και γενικότερα) είναι και αυτή στο ίδιο ορθολογιστικό πλαίσιο που κινείται όλο το περιεχόμενο του βιβλίου. Δεν είναι υπερβολή πως το βιβλίο της Χιονίδου αποτελεί πολιτιστική κληρονομιά.

Διαβάστε επίσης

Απεργία πείνας: Η επιβίωση στην ασιτία